در این مقاله هدف ما این است که رابطه بین برخی شاخ صهای سرکوب مالی و سرمایه گذاری در ایران را بررسی کنیم. براساس نظریه رشد سولو، موجودی سرمایه یک عامل مهم در رشد تولید ناخالص داخلی بشمار می رود. بنابراین اگر سرکوب مالی در کشور باشد، موجودی سرمایه نمی تواند رشد پیدا کند و رشد اقتصادی در سطح پایین باقی می ماند و کشور در فقر و توسعه نیافتگی بسر خواهد برد. بنابراین در این مقاله ما با مبحث تعریف سرکوب مالی شروع می کنیم. هنگامیکه درست یک سقف برای نرخ بهره زیر کمتر از نرخ تعادلی، تعیین م یشود، در این وضعیت اعتبارات بخش بانکداری به برخی فعالیت ها سوق م ییابد، یا هنگامیکه سرکوب مالی تحت مالکیت و یا کنترل درست قرار دارند، یا سایر وا مها و اعتبارات یاران های به برخی از قر ضگیرندگان در دوره های با نرخ تورم بالا، اعطا م یگردند. چنین وضعیتی را سرکوب مالی می نامیم
)